Zeilen op Mallorca: Reisverslag

Ik ben Juan Mi. Mijn vrouw en ik runnen een klein zeilbedrijf in Portocolom, aan de zuidoostkust van Mallorca.

We hebben twee prachtige zeiljachten en bieden hier het hele jaar door zeiltochten voor de kust aan, die je kunt boeken via sunbonoo. Voor mij is de kust van Mallorca met zijn kleine "calas", kleine baaien, die hier aan de oostkust meestal een fijn zandstrand en turkoois blauw water hebben, een van de mooiste zeilgebieden in het Middellandse Zeegebied. Ik ben al meer dan 25 jaar schipper en houd van mijn werk. Wat is er mooier dan elke dag een beetje van de fascinatie die ik voel voor mijn boot, de zeilen, de zee en de wind door te geven aan onze gasten voor de kust van ons favoriete eiland?

Het is iets na 10 uur 's ochtends als ik over de houten steiger naar mijn 49-voets zeiljacht in de natuurlijke haven van Portocolom loop. Lorena, onze medewerkster, is het dek nog aan het opknappen en we kletsen een paar minuten voordat ik benedendeks ga om me voor te bereiden op de tocht van vandaag: een laatste check om te zien of er iets veranderd is in de wind- en weersvoorspellingen voordat de eerste gasten aan boord komen. Vandaag heb ik een kleurrijke groep gasten aan boord: een Duits gezin met twee kleine kinderen, drie jonge Italiaanse vrouwen, een Zwitsers stel en een Britse stamgast die al zo vaak met ons meezeilde op Mallorca dat hij al deel uitmaakt van de familie.

Als ik aan boord incheck, begin ik met het opschrijven van de namen van alle gasten zodat ik ze beter kan onthouden. We zullen tenslotte de komende 7 uur samen doorbrengen. Ik leg de gasten uit dat ze volledig vrij zijn om over het schip te bewegen en dat ze overal kunnen zitten, van de boeg tot de achtersteven. We hebben ook een kleine houten stoel helemaal vooraan in de boeg. Als ik dit noem en erop wijs dat het daar is om het "Titanic-vlak" te doen, giechelen de drie Italiaanse meisjes veelbetekenend en willen ze meteen terug naar het dek. Maar eerst moet ik de gasten laten zien waar de reddingsvesten zijn en hoe het toilet werkt. Veiligheid eerst! Ook bespreken we in de grote groep de route die ik voor vandaag heb uitgestippeld. Ik vraag de gasten of iemand erg gevoelig is voor reisziekte of zeeziekte, zodat ze nu voorzorgsmaatregelen kunnen nemen.

Nu kunnen we eindelijk vertrekken! Ik start de motor en twee gasten helpen me om de lijnen los te maken en los te gooien. We zetten koers naar de Faro (vuurtoren) van Portocolom en beginnen het grootzeil te hijsen. Er is niet veel wind vandaag, maar het zal genoeg zijn om ons noordwaarts naar Cala Virgili / Cala Varques te brengen. Terwijl we de zeilen hijsen, wordt duidelijk dat het Zwitserse stel erg gemotiveerd is om iets te leren tijdens onze zeiltocht op Mallorca. Mijn vaste gast Ian kent de boot door en door. Hij is ook altijd bereid om een handje te helpen bij de volgende manoeuvre. We hebben de havenbaai van Portocolom verlaten en maken nu snelheid voor de rotsachtige kust. De Duitse familie was al iets langer benedendeks bezig dan alle anderen, maar nu komen ook zij met de twee jongens aan dek. We hebben de kleine een kinderzwemvest omgedaan. Zo zijn zijn ouders meer ontspannen en kan de kleine man zich vrijer bewegen aan boord. Mijn ogen lichten op als ik ze vraag wie als eerste de boot wil besturen. De rest van de reis naar het noorden heb ik de twee kapiteins in de dop aan mijn zijde.

Ik leg ze een paar basisbeginselen uit over de richting van de wind en de zeilen en op welk punt ze moeten mikken bij het sturen van het schip. Hun ouders zijn nu veel meer ontspannen en hebben zich bij ons gevoegd. We praten over de kust, ik wijs een paar markante punten aan en we bespreken welke kant van het eiland echt mooier is. Er zijn vandaag nauwelijks golven, dus de drie Italianen kunnen zelfs op volle snelheid op de boeg zonnebaden. De zeelucht is zout maar verfrissend. Verder is de zon al behoorlijk heet voor begin juni.

Na iets meer dan 1,5 uur varen komen we aan in Cala Varques. We hebben geluk, er liggen vandaag niet zoveel schepen en boten in de baai en we vinden een mooi plekje om voor anker te gaan. Nadat ik de boot met de hulp van een paar gasten voor anker heb gelegd, haal ik de kussens uit de hut benedendeks. Ik breng koele drankjes, olijven en een kleine snack als aperitief mee naar het dek om het onszelf gemakkelijk te maken. De drie Italiaanse meisjes zijn inmiddels bevriend geraakt met het Zwitserse stel. Ze besluiten meteen het water te testen. De familie met de twee jongens komt met mij benedendeks. Terwijl ik de lunch klaarmaak, kleden de vier zich om in hun hut. De jongens willen voor de lunch ook het water in. Ik maak de verse salade klaar en snijd het brood. De eerste gasten komen al uit het water als ik het servies, bestek en de salade naar het dek breng. Voordat ik weer naar beneden kan, moet ik als fotograaf optreden - groepsfoto!

De albondigas (gehaktballetjes) staan nu in de oven en er wordt druk gekletst op het dek. Ik schenk nog een koele fles witte wijn in voordat ik de albondigas serveer en de pasta in de oven zet. Erg lekker, de gasten zijn, zoals altijd, verrukt over ons menu. Marie, het Zwitserse meisje, vraagt me zelfs om het recept voor de pasta en ik vertel haar dat het van mijn vrouw is. Ze moet haar e-mailadres opschrijven en dan sturen we haar het recept later. Marie vindt dat geweldig. Na de maaltijd helpt iedereen met de afwas en twee Italianen helpen me zelfs met de afwas. De andere gasten genieten nog even van de middag aan dek voordat we alles weer naar benedendeks brengen en ons klaarmaken om los te gooien. Na ongeveer 2 uur voor anker, verlaten we Cala Varques. Marie staat nu aan het roer van de boot en we zetten koers naar Cala Virgili, een prachtige baai een paar kilometer verder naar het zuiden.

Na ongeveer een half uur varen we de baai binnen. Turquoise gekleurd water en de zeebodem lijkt dichtbij genoeg om aan te raken. Er is hier in Cala Virgili een kleine grot waar je in kunt duiken. Ik leg kort uit hoe je bij de grot komt. Nadat we de boot weer voor anker hebben gelegd, worden de snorkels en duikbrillen uitgepakt. Alle gasten springen weer in het water, alleen Ian blijft aan boord. Ondertussen maak ik koffie en cake klaar. Terwijl we koffie drinken, zijn de twee jongens van de Duitse familie druk bezig vis te lokken met restjes brood van de lunch. Het avontuur met de grot heeft hen in een piratenstemming gebracht.

De terugweg naar Portocolom wakkert de piratenkoorts nog meer aan en als we net voor zessen langs de vuurtoren de havenbaai van Portocolom in varen, speel ik een liedje van de Pirates of the Caribbean soundtrack. Het is fantastisch! De kleine piraten staan in vuur en vlam. We halen het grootzeil binnen en binden de stootwillen vast. Als we weer aanmeren aan de steiger zijn alle gasten het erover eens dat dit de beste dag van hun vakantie was! En voor mij was dit het zoveelste bewijs dat het de moeite waard is om mijn enthousiasme voor zeilen door te geven.